Κάθε πίνακας του Μελισσινού μοιάζει με μια σκηνή, όπου η Ελληνική Μυθολογία και Το Θέατρο Του Παραλόγου συναντιούνται με Λατινοαμερικάνους ή Αφρικανούς μουσικούς για να πουν μια ιστορία ή να τραγουδήσουν παθιασμένα τραγούδια για την ευτυχία, τις πίκρες και τις αγάπες που χάθηκαν ή που θα ‘ρθουν. Διηγούνται κατορθώματα μυθικών ή άγνωστων -αλλά παρόλα αυτά- πολύ σημαντικών ηρώων ή ηρωίδων. Μερικές φορές ο πρωταγωνιστής είναι μια φέτα καρπούζι, μια καρέκλα, ένα τραπέζι, ένας κάκτος, ένας φοίνικας, κάποιες γραμμένες λέξεις κι ούτω καθεξής… Όλοι κι όλα έχουν ίσες ευκαιρίες στην «σκηνή» του Μελισσινού. Τα πάντα έχουν σημασία γιατί όλα είναι μέρος της ζωής. Και η Ζωή είναι εκείνο για το οποίο μιλάει η τέχνη του. Τα χρώματα, οι ήχοι, οι μυρωδιές, οι έξη αισθήσεις και τα συναισθήματα είναι όλα πάντοτε παρόντα.

Η ακτίνα δράσης της τέχνης του Μελισσινού ποικίλει από τα απλά σχέδια και τις ζωγραφιές έως την ζωγραφική σε καμβά ή τις τρισδιάστατες επιζωγραφισμένες κατασκευές, το κόσμημα, την τέχνη που φοριέται, την ποίηση, τα θεατρικά, καθώς επίσης και την σκηνογραφία-ενδυματολογία. Επίσης συνθέτει τους στίχους και την μουσική στα έργα που γράφει και τα οποία παράγει όποτε η ανάγκη άμεσης επικοινωνίας με «ζωντανό» κοινό επείγει.